آنچه در نمودار مشهود است ،در هفته اخیر ریزشها سریعتر و با کندلهای بزرگتر اتفاق می افتد و برگشتهای قیمت کند و طولانی تر است .این تمایل بیشتر قیمت برای نزول را نشان می دهد این موضوع با دیدن سقف های پایین تر در نمودار روزانه و واکنش های سریع به خط روند این تایم فرم مشهودتر است.
نکته قابل توجه دیگر اخرین حمله قیمت به خط روند نزولی میباشد که ناتوانی در تاچ کردن خط روند ریزشی، این موضوع را نشان میدهد که فشار فروش به قیمت اجازه رسیدن به مقاومت داینامیک تایم فریم روزانه را نداده و با پشتوانه اخبار قیمت مجدد به ناحیه مقاومت اصلی یعنی 73$ بازگشته است.
و کفهای قیمتی برابر که نشان از سطح حمایتی قوی و کف مثلث نزولی در تایم روزانه هستند به احتمال بسیار زیاد شکسته خواهد شد و در حال حاضر قیمت در این کف در حال نوسان است.
مهمترین ناحیه حمایتی قیمت به واسطه ی وجود اوردربلاک در ناحیه 57.4 تا 58.4 میباشد که پتانسیل بازگرداندن قیمت و شروع روند افزایشی قیمت را دارد.
همچنین در تایم فریم چهار ساعته قیمت پس از تشکیل اوردربلاک معتبر در ناحیه 80$ و بازگشت به سطح و جمع کردن انرژی لازم، ممنتوم بالایی برای ریزش و شکست کف را دارد (به تصویر زیر دقت کنید). حال قیمت در تایم فریم 1 ساعته با تشکیل الگوی سروشانه، تارگت ریزش احتمال را نیز نشان میدهد و با توجه به حمله هفته گذشته که نتوانست سطح مقاومت 77-78$ را بشکند پرقدرتتر به کف حمله کرده است و هر گونه شکست و تایید کندلی که زیر ناحیه گفته شده در تایم فریم دیلی (57.4 -58.4) بدهد ریزش ادامه دار بوده و تا سطح قیمتی 57 یعنی حداقل به اندازه عمق الگو میتواند ادامه داشته باشد.
این درحالی است که ارزیابی تأثیرات پیروزی انتخاب دونالد ترامپ بر بازارهای نفت از سمت سرمایه‌گذاران همچنان پابرجاست و در وحله ی اول قیمت واکنش تندی به سطح 72.5 نشان داد که طبق سیاستهای دولت ترامپ که رشد اقتصادی ایالات متحده را تحریک و مصرف را از طریق هزینه‌های مالی و کاهش مالیات افزایش میدهد که به نفع تولیدکنندگان نفت آمریکایی باشد دور از انتظار هم نبود که خود مهر تایید برسناریو ریزش میباشد.
اگر کمی به عقب برگردیم اختلاف اعداد اعلامی برای تقاضای نفت هم در نوع خود جالب هستند. اوپک تقاضای جهانی نفت در سال جاری را ۱۰۴.۳۶ میلیون بشکه در روز پیشبینی کرده بود، رقمی که به‌طور چشمگیری بالاتر از تخمین‌های آژانس بین‌المللی انرژی (۱۰۲.۷۸) و اداره اطلاعات انرژی آمریکا (۱۰۲.۳۴) بود. اکنون، پس از گذشت یک سال، این سازمان پیشبینی خود را به ۱۰۲.۸ میلیون بشکه کاهش داده است، در حالی که IEA و EIA به‌ترتیب ارقام ۱۰۱.۹ و ۱۰۲.۹ میلیون بشکه در روز را اعلام کرده‌اند.
این اختلاف‌ها عمدتاً نشان میدهد که پیشبینی قبلی اوپک بیش از حد خوش‌بینانه بوده است، حتی در شرایطی که اقتصاد جهانی عملکردی بهتر از حد انتظار داشته است.
برای سال آینده، اوپک رشد تقاضای نفت را ۱.۵۴ میلیون بشکه در روز تخمین زده، در حالی که سایر نهادها این رشد را بین ۹۰۰ هزار تا ۱.۲ میلیون بشکه پیشبینی می‌کنند. از سوی دیگر، عرضه نفت، با افزایش تولید در آمریکا، کانادا، گویان و آرژانتین، احتمالاً رشدی بالاتر از ۹۰۰ هزار بشکه خواهد داشت.
در نتیجه، حتی با وجود کاهش ۳ میلیون بشکه‌ای تولید اوپک، عرضه از تقاضا پیشی می‌گیرد. این وضعیت اوپک را در برابر دو گزینه قرار میدهد: کاهش بیشتر تولید برای کنترل بازار یا حفظ سطح فعلی تولید با امید به کاهش تقاضا.
البته تغییرات ژئوپلیتیکی هم بی تاثیر نیست، مثلاً کاهش صادرات نفت ایران به دلیل اقدامات احتمالی دولت ترامپ یا نتانیاهو. اما اگر این اتفاق نیفتد، ابزارهای اوپک برای مدیریت بازار محدود خواهد شد.
علاوه بر این، امارات متحده عربی، به دلیل سرمایه‌گذاری‌های کلان خود، تمایل زیادی به افزایش تولید دارد. در چنین شرایطی، ممکن است اوپک رویکرد حفظ سهم بازار را انتخاب کند و فشار را بر سایر تولیدکنندگان برای کاهش عرضه و سرمایه‌گذاری بیشتر بگذارد. این استراتژی احتمالاً قیمت نفت را در کوتاه‌مدت به‌طور قابل‌توجهی کاهش میدهد.
